UNUTMADIK UNUTMAYACAĞIZ
Ülkemizde 12 eylül 1980 öncesi halen faaliyeti olan sol terör örgütleri ve pkk'nın, her kanlı eylemleri başlı başına gerilim cinayet filmlerine rahmet okutturur, işte yüzlerce işkenceli cinayetlerden biri aşağıdaki öldürme eylemi, inandıkları devrim adına ne aşağılık cinayet işlediler, rahmetli polisin ülkücü olması acımazsızca öldürülmesi;
3 Temmuz 1980 Ordu/Fatsa/Cumhuriyet meydanında kahpe teröristler tarafından kaçırılan kahraman yiğidimiz DEV_YOL militanları tarafından çeşitli işkencelere maruz kalarak kendi mezarını kazdırarak diri diri toprağa gömdükleri şehidimizin naaşına sorgudaki militanlardan birisinin itiraf etmesi sonucu şehidimizin naaşına Kumru yolu/Çullu tepede 30 Kasım günü ulaşılmıştır.
Şehit Polis Memuru AHMET ÇOLAK (Aksaray/Gülağaç)
"Kendi Mezarını Kazan Polis Memuru AHMET ÇOLAK Fatsa'nın Çullu tepesindeki ağaçlar insanlık tarihinde ender rastlanan hazin bir olaya tanık oluyorlardı... Görevinin kutsal gereğini ifadan çekilmemiş bir Polise, kendi eşeceği mezara diri diri gömülme kararı vermiş ve Sadi Ekis, Cemal Yakan isimindeki DEV_YOL militanı teröristler ve onlara yardım edeceklerle birlikte cezayı infaza memur etmişlerdi. Cumhuriyet Meydanı'ndan kaçırılan Aksaray/Gülağaçlı polis buraya getirilmiş ve eline kazma verilmişti... Teröristler bir iki soru sormuş, o hiç cevap vermemişti... Sadi biraz öfkeli: "O şoförü de sen götürmüştün hastaneye değil mi?" dedi.. Polis bir şey duymuyor, konuşmuyordu... Ter kan içinde toprağı kazıyor, arasıra büyük ümitle Fatsa'ya doğru bakıyor, son bir kurtuluş olarak gelecek ekip arabasını, ya da yiğit birkaç Fatsalı genci boşuna bekliyordu. Bütün ümidini kaybetmişti...
Hayatta kalabilmesini sağlayacak hiçbir yolun kalmadığını anlar, yaklaşan ölümünün gölgesini çevresinde görür gibiydi... Anlaşılmaz duygular içinde düşünmesine rağmen, geçen her saniye onu değişik bir şuurlu oluşa götürüyordu... O değil de teröristlerin, ondaki bu yönelişi anlayamamanın bunalımını duyuyorlardı.
Güç anlaşılır bir durumdu.
Tablonun en korkunç, en hazin yönlerinden biri de bu manadaki işkence idi...
Bir bakıma işkence yapanlar anlayamadıkları, kaynağını kestiremedikleri bir işkence duyuyorlardı... Bu, insan gerçeğini anlayamamış, onu sadece et ve kemik merkezli değerlendiren görüşten ileri geliyordu.
Halbuki insan sadece et ve kemik değildi...
Attığı topraklar... Ve dudaklarında, simasında acı bir tebessüm...
Tam anlamıyla Allah'sız olduklarını bildiğinden onlardan en ufak bir acıma, yardım beklemediği gibi, neredeyse polis onlara acıyordu... İnancı bütün bir Müslüman'dı. Her şeyin Allah'dan olduğuna inanıyor, yalnız ahının bu fani dünyada dahi onları çok perişan edeceğini hissediyordu...
Onu öldürecekleri kesindi...
Her insan mutlaka ölümü tadacaktı. Ölüme, inanmış olarak, Allah'ı bilir olarak yaklaşmış olmanın mutluluğunu yaşıyordu. Ölüm anı mutlaka çok dehşetli idi... Bilhassa imansızlar için. Asıl korkulacak o andı...
Geçen hafta evinde okuduğu İhya kitabındaki hadisi büyük bir soğukkanlılıkla hatırladı:
"Eğer ölünün saçlarından bir saç, sem‚ ve yeryüzü ehline konsa, Allah'ın izni ile bütün insanlar ölürdü."
Ölüm anı ve kabir hakkında çok bildiği vardı. Allah'a inanmış, dine bağlı salih kimseler için ölüm Hakka kavuşmaktı.
"O kabir, ehli iman için bu dünyadan daha güzel bir aleme Nur'a açılan bir kapı idi..."
O, bu yüce fikirlerin verdiği güç altında biraz sonra diri diri gömüleceği kendi mezarını kazdırılan biri değil, bir çiçek bahçesinden çiçek toplayan huzurlu bir insan görünümünü veriyordu. Konuşması, özlem duyduğu alemlerin has kokularını yakından duymuş olmasından geliyordu...
Onun bu hayret verici tavrı tarihlerin en korkunç zulmünü işlediklerinden dahi bihaber teröristleri çileden çıkarıyor, sinirlerini alt üst ediyordu. Çelişki o kadar açıktı ki, kazılan mezara oradaki teröristler girecekti... Ellerindeki silahlara, demir sopalara rağmen onlar korku içinde ve şuursuz bir durumdaydılar... Kazılan toprakları polise elleriyle attırdılar. Bir ara biraz yorulmuştu, bu hareketlerinden belli oluyordu. Sadi "durmasana" diye titrek bir sesle bağırarak elindeki tabanca dipçiği ile çenesine vurmuş, polisin dişleri kanamış, ağzından kan gelmeye başlamıştı...
Polis yere yıkılmıştı... Kalktı, doğruldu. Onlar merakla ne söyleyecek diye ona bakıyorlardı. O sadece görünen Fatsa'ya ve Büyük Cami'nin minaresine doğru bakarken, "zulme rıza zulümdür" diye içinden söylendi.. Onlara hiç bakmadı...
Zaten onları çevresinde birer siyah karartı şeklinde görüyordu. Göz ucu ile çenesine inen Sadi'nin elindeki silaha baktı, kendi silahı idi... Eğildi... Toprakları çekiyordu mezardan. En son hatırladığı bir ayetti: "Sizi toprak'tan halk ettik, yine toprağa döndürecek ve yine tekrar Oradan dirilteceğiz..."
İmansız gitmemek için direndi, son gücüne kadar mücadele etti, kafasına sırtına yediği demir sopalarla bitap bir durumdaydı. Elbiseleri ile birlikte, henüz ruhunu teslim etmemişken mezara gömdüler onu...
Birer sigara yakıp Çullu tepesinden ayrılırken toprak altından gelen uğultuları vadideki ağaçlar, kuşlar ve esen rüzgar duymuştu ama, teröristler duymamıştı!!! Onlar çikolata görmemiş çocuklara, çikolata götürmenin kurtarıcı, özgürlükçü ve insancıl (!) görevini üstlendikleri inancı içindeydiler..
Şüphesiz katillikleri farkında idiler, ama bunlara çikolata görmemiş insanlara çikulata götürebilecek insani yol ve ideallerin de bulunduğunu-bulunabileceğini anlatamamış ya da öğretememiş yönetici, öğretmen, egoist politikacı ve insanların da bu suçlulukta hisseleri vardı. Hazin olan o meçhul suçluların-suçluluklarının farkında bile olmayışları idi...
Olaydan dört ay sonra şehit polisin ruhu birçok Fatsa'lı onun ahının yapanların yanına kalmadığına, düşünce ve hislerinde yanılmadığına şahid oluyordu.
Sadi Ekiz 31 Kasım günü Fatsa/Eskiköy beldesinde güvenlik kuvvetlerince yapılan operasyonda Yaralı olarak ele geçmiş, keşif için getirildiği polisin mezarı başından kaçmaya yeltenirken, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin mensubu bir yüzbaşının kurşunu ile beyni parçalanarak, diğer terörist arkadaşları Cemal Yakan, Arif Yüksel Fatsa'ya yapılan nokta operasyonundan sonra jandarma ile çatışmaya girdikleri ormanlarda öldürülüyordu. 11 Temmuz günü Fatsa olaylarının 1 numaralı sanığı Fatsa daki bütün işkence ve cinayetlerden sorumlu TERZİ FİKRİ SÖNMEZ sağ olarak yakalanmış kendisi ile birlikte 300 kişi gözaltına alınmış, Gözaltına alınanların sayısı kısa sürede 400'e yaklaşmış Aramalarda 22 tabanca ve 7 av tüfeği bulundu. Tabancalardan 17 si ruhsatlı çıktı "Aynı zamanda Terzi Fikri Yüksel, 9 Ay Fatsa Belediye Başkanlığı yapmış" 4 Mayıs 1985 günü cezaevinde kalp krizi geçirerek ölmüştür...
Şehidimizi Saygı, Minnet ve Rahmetle anıyoruz...
RUHU ŞÂD OLSUN
MEKANI CENNET OLSUN
cumraninsesi.com
